Logo

Bagno Przecławskie

Lokalizacja: pow. mielecki, gm. Przecław
Typ: torfowiskowy

Tereny podmokłe przed wiekami obejmowały prawie całą Puszczę Sandomierską. Niewielkie obszary mokradeł zachowały się do dziś. Najbardziej znane jest bagno położone na zachód od Przecławia. Na tym obszarze utworzono w roku 1979 rezerwat przyrody „Bagno Przecławskie” o powierzchni 25,56 ha. Ochroną objęto tereny torfowiska i otaczające je lasy. Tego typu obszary bezodpływowe tworzyły się za wydmami powstałymi z piasków i innych materiałów naniesionych przez wiejące z zachodu wiatry.

Lasy rezerwatu położone są na lewobrzeżnym, wyższym stopniu terasowym doliny Wisłoki w centralnej części Kotliny Sandomierskiej. Wisłoka oddziela tu Płaskowyż Tarnowski od Kolbuszowskiego. Kondracki (1981) nadaje temu obszarowi rangę odrębnego regionu: Doliny Dolnej Wisłoki. Przed II wojną światową tereny dzisiejszego rezerwatu były intensywnie eksploatowane. Miejscowa ludność nazywała to miejsce „maszynowymi dołami”, od sprowadzonej do pozyskania torfu koparki. Torf był wydobywany z przeznaczeniem na opał. Cały obszar bagna wyglądał wówczas inaczej niż dzisiaj. Nie było jeziorka z wodą, teren obecnego rezerwatu pokrywały kilkunastoletnie młodniki sosnowe z domieszką dębu i brzozy, powstałe z nasadzeń na wielopowierzchniowych zrębach zupełnych.Po wojnie zaprzestano eksploatacji torfowiska. Wyrobiska wypełniły się wodą, cenna roślinność zajęła cały obszar. Do ochrony ścisłej zakwalifikowano tereny torfowisk i ich otoczenie o łącznej powierzchni 9 ha, a pozostałą część o powierzchni 16,56 ha objęto ochroną częściową. Jego zwiedzanie ułatwia ścieżka przyrodnicza z drewnianymi pomostami wykonana przez leśników z Nadleśnictwa Tuszyma. Wędrując nią możemy poznać historię torfowiska i zobaczyć ponad 200 gatunków roślin naczyniowych – m.in.: bagno zwyczajne, borówkę bagienną, żurawinę błotną, przygiełkę białą, bagnicę torfową, widłaka goździstego i spłaszczonego, pomocnika baldaszkowego, gruszyczkę zielonawą; rosiczki – długolistną, pośrednią i okrągłolistną; modrzewnicę zwyczajną, wełnianki – pochwowatą, szerokolistną i wąskolistną; turzycę bagienną, kruszynę pospolitą i inne. Na terenie rezerwatu występuje bór mieszany wilgotny i świeży, bór bagienny oraz ols jesionowy. W drzewostanie dominuje sosna zwyczajna z domieszką dębu szypułkowego, brzozy oraz buka. W ostatnich latach pojawia się coraz więcej bardzo ekspansywnego dębu czerwonego.

Fauna rezerwatu jest równie bogata. Spośród płazów spotyka się: traszkę grzebieniastą i zwyczajną, kumaka nizinnego, grzebiuszkę ziemną, ropuchę szarą i zieloną, rzekotkę drzewną, żabę jeziorkową, żabę wodną i moczarową. Gady rezerwatu reprezentowane są m.in. przez: jaszczurkę zwinkę i żyworodną, padalca zwyczajnego i żmiję zygzakowatą. Spośród ptaków można zobaczyć: sójkę, czyżyka, ziębę, skowronka borowego, świergotka drzewnego, sikorki: bogatkę, sosnówkę, czubatkę; kukułkę, dzięcioła średniego i czarnego, myszołowa zwyczajnego, cietrzewia, bociana czarnego, słonkę, brodźca samotnego, kaczkę krzyżówkę. Ze ssaków występują tu: nietoperze (mroczek późny i borowiec wielki), ryjówka aksamitna, ryjówka malutka, wiewiórka, rzęsorek rzeczek, karczownik, orzesznica, nornik bury, mysz zaroślowa; z drapieżnych: wilk, lis, jenot, borsuk, tchórz zwyczajny, łasica leśna; z parzystokopytnych: dzik, sarna i jeleń europejski.

loga2
Projekt Nowoczesne narzędzia wsparcia rozwoju turystyki dla małych destynacji turystycznych w Polsce (Pogórze Dynowskie) i na Słowacji (okres Svidnik) współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz budżetu państwa za pośrednictwem Euroregionu Karpackiego w ramach Programu Współpracy Transgranicznej Rzeczpospolita Polska – Republika Słowacka 2007-2013.

 

Strona www.karpaty.turysyka.pl została rozbudowana w ramach zadania publicznego pn. "Rewitalizacja Drogi msit logo 182x182św. Jakuba na Podkarpaciu - VIA REGIA" współfinansowanego ze środków Ministerstwa Sportu i Turystyki.